சாபமல்ல இது

குற்ற உணர்ச்சியற்று இருக்கிறாய்
அது உன் இயல்பு
நான் குறைசொல்வதர்க்கில்லை
ஆனால்
உனது மனசாட்சியை
உலுக்கும் எனது கேள்வி

நேற்று கூட
மழை பார்த்தபடி
அழுதிருந்தேன்
எனக்கிது ஏன் நிகழ்ந்தது
நான் பாவம் இழைத்தவனா
என்ற என் கேள்விகளுக்கு
என்னிடம் பதில் இல்லாமல் போகலாம்
அவை
உன்னிடம்
பழிதீர்க்கும்

உதிரம் குடித்து
கண்ணீரில் கைகழுவ
எங்கு கற்றாய்
நீ நினைக்கிறாய்
காலம் உனது நாய்க்குட்டி என்று
அது நெருப்பு
சேர்ந்தவைகளை பொசுக்கும்
நீ மட்டும் என்ன விதிவிலக்கா
அறம் தவறி
நெறிகெட்டு
தீ சேர்ந்த உன்னை
காலத்தின் கைவிரல்கள்
பொசுக்கிக் கரைக்கும்

சாபமல்ல இது
தனிமைபடுத்தப்பட்ட
கொதிக்கும் என் உள்ளத்தின் சுவாலை
அதில்
நீ விட்டில்பூச்சியானதில்
என் பிழையொன்றுமில்லை