துயரம்

யாருமில்லாத மாலைகள்
வலிக்கிறது

நான் இந்த இளமையில்
எதை நினைத்துக் கொள்வது
வாழ்வையா
மரணத்தையா

பாதி எழுதி முடித்த
கவிதை
அறை சுவரில் உடைந்து தொங்கும்
ரசம் போன பாதி கண்ணாடி
அறையெங்கும்
இறைந்து கிடக்கும் துணிகள்


பயமுறுத்துகிறது
உடன் பயணிக்கும் தனிமை
இத்தனிமையின் பாடல்கள்
நினைவூட்டுவது
பிரிந்துபோனவர்களை
இறந்துபோனவர்களை
மற்றும்
இருந்தும் இல்லாமல் இருப்பவர்களை

காயங்களை ஏற்படுத்தும்
மனிதர்களால்
திடுக்கிட்டுகிடக்கிறது
என் வயது
நான் யாரிடம் புகார் சொல்ல

நான் வாழவே விரும்புகிறேன்
துரத்துகிறது மரணம்
நான் சாக விரும்புகிறேன்
விரட்டுகிறது வாழ்வு

இளமை
அப்படி ஒன்றும் இனிக்கவில்லை